مدح و مناجات با امام رضا علیه‌السلام
جام‌ها بی‌تاب از رزقِ شراب و باده‌اند صحن‌ها بهر حـضور سائـلان آمـاده‌اند با امیـد وصـل این جنّـت تـقـلا می‌کنند ذرّه‌هـایی که مـیـان راه، بـیـن جـاده‌انـد کوثر است آب میان صحن و پاکم می‌کند حوض‌های این حرم الحق که فوق العاده‌اند مادرم می‌گفت: سجاده نمی‌خواهد حـرم سنگ های خاکی‌اش بالاتر از سجاده‌اند" چند عاشق با دو چشم خیس از راه آمدند گوشۀ باب الجـوادت از نـفـس افتاده‌اند عـده‌ای با نام زیـبای تو مـستی می‌کنند عده‌ای هم دور مرقد جامعه سر داده‌اند: "یا ولـی الله ضـامن شـو گـنهـکـار آمده تا همین‌جا هم به لطف توست راهم داده‌اند نسل در نسلت همه آقـا و اهل بخـششند نسل در نسلم همه محتاج و نوکر زاده‌اند" اهل ایمان شد هر آن کس که نگاهش کرده‌ای وای بر آن‌ها که از چـشم شما افتاده‌اند |